Pasa den larunbatean, Azaroak 21, Osasuna eta Eskubideak plataformak karabana bat egin zuen Bizkaiko hiriburuan, zentsuraren kontra, eta eztabaida zientifikoa eskatuz. Auto olatuek bilbotarren jakin-mina piztu zuten; izan ere, larunbat goiz lasai batean isiltasuna bat-batean zelan apurtzen zen ikusi zuten ehun bat ibilgailuk, herritarrei galderak eginez. Karabana, oro har, irribarrez eta txaloka hartu zen, “Azkenean norbaitek mahai ganieratzen du fartsa hau!”.
Sinetsi nahi dut haratago ikustea nahi ez duten horiek beldurraren preso direla, besterik ez.
Azkenaldian gure hiriak zonbifikatu egin dira. Hiri mamuak dira, giza mugimendu, poz eta kontaktu oro eragozten duten ahots autoritarioek zuzenduak. Pasa den larunbatean, Bilbo itxaropentsu esnatu zen. Gure eskubideak eta askatasunak, lapurtzen ari zaizkigunak, itzultzeko eskatzeko prest zegoen jendea zebilen kaletik.
Krisia hasi zenetik, elkarrizketak eskatu dira erakunde, politika, Osakidetza eta Euskal Telebistako arduradun guztiekin, eta ez dute erantzunik eman. Euskaldunon komunikabideek, EITBk, euskaldunok zaindu beharko gintuzke, euskal herritarrei interesatzen zaien informazioa manipulatu eta ezkutatu beharrean. Komunikabide guztiek mezu berberak hedatzen dituzte, beldurra hedatuz eta zifrak eta albisteak gobernuaren agindupean manipulatuz.
Manifestariak modu baketsuan bildu ziren auto karabana amaitzean Bilboko EITBren egoitzaren aurrean. Bertan, musika eta emanaldiak, mediku baten hitzaldia eta egia ezagutarazteko eskaerak egin zituzten. Bitxia bada ere, biharamunean egunkari guztietako titular guztiek batera mezu bera ematen zuten. Bere berriak alarmismoz hasi ziren, negazionisten kontzentrazio baten eta egindako polizia-interpelazioen kopuruaren berri emanez. Kopuru horiek berrikusi egin beharko lirateke, noski. Bertaratutakoen begietatik bertsio guztiz ezberdina izan genuen, kontzentrazio guztiz harmoniko eta baketsua izan zela alegia. Argi dagoena da, bertsio ofizialetik aldentzen den oro erasotzen ari dela eta nik galdetzen diot nire buruari zergatik. Ez badute ezer ezkutatzeko, atera ditzatela behingoz zientzilariak eta kontseilariak eztabaida publikora.
Gehien desengainatzen nauena da EITBk ez duela honi buruzko albisterik egin. Pelikularen protagonista izanik, EITBk burua lur azpian ezkutatu du ostrukaren antzera. Zergatik ba? Nolanahi ere, honek erakusten du ikerketarik eta benetako kazetaritza askerik ez dagoela gurean, norbaitek zalantza izpirik baldin bazuen oraindik.
EITBk pandemia osoa darama dirua jartzen dutenen hitzak errepikatzen. Inoiz baino argiago geratu da zein dagoen komunikabide guztien atzean. Krisi honek eman digun gauza onenetarikoa hau da, maskara guztiak erori dira eta aspaldi disidentzia edo kritiko agertzen zirenak espejismo bat zirela momentu honetarako prest.
Beti esan izan da Amaia… umeak jolas garaian, eta helduak azarrean eta larrialditan ezagutzen direla.
Umeak, naiz musukoekin edo ez, beti berean…umekerietan.
Aldiz ¿helduak?… une bakoitzean… komeni zaigunetan…ez denak…
“Ez denak”. Hau da benetako gaurko gure erronka: izateari jarraitzea… nortasuna sendotzea… harremana (hartu-emana) lantzea.
Zalantza duenak edo eta bere lehen urratsetik kanpo ikusten dena, gogoratzea dauka une guztietan… ZEIN zinan… beroiek zuri janiaraztea lortu baino len….ZER zeran orain.
ZEIN nintzan?…humea….betiko HUMEA…barruan dugun altxorra.
Ondo izan
Herritar gehienak genozidioa bizirauteko eta bide batez, babesteko metodo politiko gisa aplikatzeko prest dagoen boterearekin lerrokatuta eta alienatuta egotea da herrialde honetan erasotuei dagokienez nagusi den inkultura politikoaren isla argia.
Inkultura politiko horrek ez du bere erraizea beldurrean baizik eta nagikerian, pasibotasunean eta arduragabekian.
Gaur egun gure herrialdean baliabide tekniko nahikoak daude edonoren eskura desinformazio masiboko bitarteko ofizialen propaganda bihurritik ihes egiteko. Norberak ikertu eta pentsatu nahi ez duena obeditzeko prestatua izan den gizarte baten isla da eta ez du zalantzan jartzen dena planeatua duen elite batetik datozen gerla, desinformazio eta bidegabekeria-aparatuetatik.
Azken horiek populazioaren jarraipen luzearen ondoren erabaki dute beren “Maisulana” egiteko ordua iritsi dela.
Antzina Eliza Santuaren bidez transmititu zen botere ideologikoa desinformazio bitarteko masiboek ordezkatu dute.
Politikariek ordeztu zituzten apaiz, gotzain eta artzapezpikuak.
Esaten dutena mezatara doa, inoiz ez hobeto esanda.
Garaiak aurrera doaz, teknologiak aurrera egiten du eta gizakiak estatikoa jarraitzen du.
Estatikotasun horrek xedapenik onenean uzten dio ehiztariari munduko denbora guztiarekin bere harrapakinari apuntatzeko eta tiroak huts ez egiteko.
Oihartzun erraldoiko ixiltasuna da, dena esana dago. Bikaina hausnarketa.
Odloki zerbait esan nahi nioke: ez dezagun hain erraz “herriaz” hitzegin, ez dezagun hain erraz “herria” deitoratu. Susma dezakegu boterearen ahalegina beti dela herria ezjakintasunean eta beldur egoeran edukitzea baina jende xehe eta txiroenak bilatu behar ditu/ditugu irtenbideak bilatu eta herritarrok komunitatea eta gizabanakoa maitatu behar ditugu. Ez gaitezen salatzen dugun horretan bihurtu.
Nahiago dut Toro TVko albistegiak ikusi. Han behintzat garbi esaten dute pentsatzen dutena.