Miren Basaras mirabeari

Herrialde honetan 1975. urtea eta gero jaiotako askok nekez pentsatuko genuke pairatzen ari garen egoera inoiz biziko genuenik. Gure gurasoek edota aitona-amonek diktaduraz hitz egiten zigutenean beti iraganeko gauza bat bezala irudikatzen genuen, inoiz errepikatuko ez zen zerbait bezala. Etxeratze aginduak, ordu jakin batean etxean egon beharra, atzerrian gertatzen zenaren informazio eza, bizilagunen kritika publikoak eta salaketak, komunikabideetan zentsura eta pentsamendu bakarraren inposaketa… 

XXI. mendeko hirugarren hamarkadan sartuta gauden honetan, teknologia eta bizitzeko modu berriak guztiz eraldatu badute gure bizitza, manipulazio moduak hobetu egin dira, balizko mugimendu sozio-politiko ihardukitzaile guztiak lokartu eta fagozitatzera iritsi arte. Beldurraren banderapean azken urtean mugitu diren “zientzialari” “ofizial” hauek, komunikabideen jarrera lotsagarriari esker, euskal prentsan ere sartu dira. Historiak ezagutu duen muntai erraldoiena den honetan, komunikabideek irmoki egin dute lan, behartutako pentsamenduari argudioz kritika egin edo zalantzan jartzen dutenen ahotsa isilarazten. Eta ahalguztidunen itxura hartu duten elkarte eta erakunde batzuk (Medikuen Elkargoak, Hezkuntza Delegaritzak…), ondo saiatu dira era berean, ahots disidenteak eta “bide okerra” hartzen ari ziren profesionalak baztertzen, mehatxatzen eta espedientatzen.

Azken honengatik, tamalez, profesional ugarik ez diete momentuz beren iritziei izena jarri nahi, jakin baitakitelako beraien ibilbide profesionalean eragin kaltegarria izango duela. Horregatik, bera bezala aita naizen heinean, osasun arloko profesional honek Miren Basarasi idatzitako eskutitza nire egiten dut, Berria egunkarian egindako adierazpen hauek oso larriak eta kezkagarriak iruditzen zaizkidalako. 

Miren Basaras andereari:

Haurren txertaketaren beharrari buruz Berria egunkarian egindako zure adierazpenen harira, eta aita bezala, gomendio horrek duen argudio zientifiko gabeziak zeharo kezkatzen nau. Baieztapen batzuk egiten dituzu baina beste batzuk isilean gordetzen, ez dakit ezjakintasunagatik edo ezkutaketagatik, eta azken kasu honetan, are kezkagarriagoa zait zure postura. 

Zientziako pertsona gisa, imajinatzen dut jakingo duzula oraindik ez dela lortu PCR positiboko birusaren kultiborik “asintomatikoetan”, asmatutako terminoa hauxe, screening proba batek gaixotasun bat diagnostikatzeko sekula balio ez duela ez dakitenen engainurako. Baita kasu honetan ere, adingabeen populazioaren % 99,9 izanda, ziurta diezagukezu gurasooi, txerto honen onurek eragingo dituzten kalteak gaindituko dituztela? Zalantzak, tronboengatik heriotzak eta fabrikatzaileek beraiek onartutako bestelako albo-ondorio larriak sortzen ari den txerto honek, hain zuzen ere? Zure gain hartuko duzu ondorioen ardura? Zeren laborategiek zikindu baino lehen garbitu dituzte euren eskuak.

Zure iritzia defendatzeko sostengu zientifikoa edukiko duzula suposatzen dut, nahiz eta gutariko askok aurkitu ez. Horregatik guraso askori gustatuko litzaiguke konfiantza eta segurtasuna emango ligukeen informazioa jasotzea, daukagun ebidentziarekin aurki ezin dezakeguna. Eta zuk ez baldin badaukazu, ez eta informazio eta iritzi elkartruke bat onartzen ere, asumitu ezazu garrantzi honetako erabaki bat hartu baino lehen informatzea norberaren ardura dela uste dugunok ez dugula inolaz ere ez onartuko gure seme-alabekin inongo esperimenturik egitea, honek guztiak horretan bihurtzeko arrisku eta itxura guztia baitu.

XXX XXXX Fisioterapeuta eta Osteopata