Enplegu estandarretatik aparte bizi naiz egun, zorionez, aldi baterako.
Egunerokoan, zer diren gauzak, Bitxialdiak 2-3 ordu hartzen dizkit, bataz beste. Informazioa lortzea, administrazioarekiko zereginak, sarri sortutako gatazkak eta eztabaidak kudeatzea, seme-alabekiko erabakiak hartzeko informazio bilatzea, haiekiko elkarrizketak eta idaztea, horietan batez ere.
Kanta egokiak ikasteari, burua bereziki zaintzeari ere denbora ematen diogu egunero. Oreka bila, beste 3 ordu inguru egunean? Ez dugu erraz ahaztuko!
Astez aste gero eta propaganda handiagoa heltzen zaigu direlako “txerto” horiek direla-eta. Sarri pentsatzen dut, hain beharrezkoak balira eta hain eraginkorrak, horren erabaki argia hartu beharrekoa, honezkero jakingo genuke zeozer, ala?
Atzo seme-alaben institutuko tutoreei idatzi diet (eta gaur Osakidetzako medikuei, injektatu nahi dutenari buruzko informazio eske). Orain arte oso bide antzua izan da idazte ofiziala.
Beti itxaropentsu, dena den, egoera muturrekoak norbait aldatzen lagundu ote du?
Ilegalitate eta ustelkeria ugariz jokatuta, egoera gero eta faxistagoa ezarri digute institutuan
Horra atzoko lerroak, norbaiti zerbaitetarako balioko baliete-edo.
Institutuko guraso naizen aldetik idazten dizuet seme-alaben tutore zaretenoi, eskatzeko:
1. Ez dut nahi, ez eta onartzen ere, institutuko irakasleek eta beste inork esan diezaien inongo ikasleri, ez eta seme-alabei ere, maskara bat janzteko. Legez kanpokoa da hori. Medikuei soilik dagokie ekintza medikuak aholkatzea. Delitua da, irakasleak ikaslearekiko duen botere egoeratik horrelako inongo ezer esatea.
2. Irakasle garen moduan, ez dugu inongo derrigortasunik, Zuzendariak edo beste edozeinek esan arren, horrelako agindurik betetzeko. Legez kanpokoa da, eta gure duintasunaren alde, planto egin behar diogu horri. Zenbat eta gehiagok eta zenbat eta kolektiboago, hobe.
3. Abenduaren 23an mezu hau jaso dot, Zuzendariak aginduta, antza:
“Familia agurgarriak:
Urtarriletik aurrera ekintza kultural batzuk daude antolatuta. Gaur egungo egoera dela eta, irteera hauetara joateko ezinbestekoa da ikasleek COVID ZIURTAGIRIA eramatea eta joan aurretik irakasleari erakustea.
ZUZENDARITZA TALDEA”.
Ikus dezaten botereak horrelakoak inposatu nahita ere, herritarrok badugula ezetz esatea eta alternatibak sortzea.
Erantzun nion Zuzendariari, haren talde osoari, institutuko Ordezkaritza Organo Gorenari eta interesatuei, instantean, luze.
Laburtuz, azken urte biotan urratsez urrats eta Zuzendaritza Taldearen eskutik, ilegalitate eta ustelkeria ugariz jokatuta, egoera gero eta faxistagoa ezarri digute institutuan. Oso mingarria eta onartezina zaigu askori, eta behingoz planto egiteko unea dala uste dot.
4. Gure seme-alaben erreferente zaretenez tutore eta irakasleok, Zuzendariak ezarritako agintekeria ildotik at, beste modu osasungarriago baten berba egin behar diegu gazteei, ikus dezaten botereak horrelakoak inposatu nahita ere, herritarrok badugula ezetz esatea eta alternatibak sortzea.
Horra ezin argiago azaldua ikastetxe bat zelan hezkuntza eskubidearen berme izatetik pasa zaigun eskubide horren bortxatzaile izatera.
Hezkuntza eskubidea gauzatua izatekotan modu inklusiboan gauza behar bai da, unibertsala denez guzti guztiena bermatzean soilik errespetatzen da hezkuntza eskubidea.
Gurean ikasleak soilik guztiak joan ahal diren lekuetara doaz irteeretan.
Ez da onargarria inolaz, salatu beharrekoa matrikulazio garai hauetan.
Eskerrik asko Eleder, besarkada bat.
Herritarra da subiranoa eta berak dauka azken hitza. Beti. Funtzionario guzti-guztiak guk ordaintzen ditugu eta gure zerbitzura daude. Baina orain, nork eta funtzionarioek nahi dute agindu, non eta norbere burujabetza goreneko espazio sakratuan, norbere gorputzean. Ezetz esateko eskubide naturala daukagu. Zenbat eta gehiago kontsentitu, orduan eta presoago egiten baikaituzte.
Gure institutuan guraso baten desadostasunaren harira ea maskara jartzea eska genezakeen galdetu zen Ikuskaritzan. Baietz.
Eta nik, irakasle, beste langileek bezala, segurtasunez lan egiteko eskubidea daukat.
Janire Bergara, zer dela eta sentitzen zara inseguru maskararik gabe? Zeren beldur zara? Airean zu erasotzera datorren “zerbait” ote duzu buruan? Zure familia guztia “zure erruz” hilko denaren kezka, agian? Oso serio diotsut…
Kontzientzia lasai al duzu, ordea, gure amona 2018an arnasbideetako infekzio biriko baten ondorioz hil zenean, zu musukorik gabe zenbiltzalarik lantokian eta toki guztietan? “Zure erruz” hilko zen agian? Eta aurretik hil diren guztiak ere bai, beraz?
Gaixotasun mental soziogenikoak oso larriak izan daitezke eta tratatu egin behar dira. Eskatu laguntza, Janire, benetan.
Irakasleen adierazpenek oihartzun handia dabe. Baina irakasleei orokorrean ikasleek zer sentiduten daben arduratzen jake? Ez dot mundu hori barrutik ezetuten eta horregaitik galdetzen dot.
Izenburupean dioguna (“Herri harresia
Ikasle, langile, irakasle, guraso eta herritar orotarikoek bat egiteko deia. Institutuko zuzendaritzaren jite ustelari planto.”)
apur bat luzatu nahi nuke hemen iruzkinean 2022ko abenduan idatzitako testua osatzeko.
Bai, herri osoari dagokio eskola edo institutu baten barruan gertatzen dena. Izatez normal ikusten dugu “kartzela” antzeko izate hori.
Han uzten ditugu seme-alabak, adinez beheko erkideak eta zer gutxi dakigun han barruko bizimoduaz!
“Ikas-orduetan” talde handiak irakasle bakar bategaz, eta kanpoko inork ez du bertan egoterik,… eskolan/institutuan herritar edo guraso bat sartzea oso gauza arraroa, bertan izanez gero arrotz. Aspaldikoa zait eskola/”kartzela” zentzunlarbakoa, eta oso argi idatzi du hainbatek horretaz (ivan illich, joseph chilton pearce, john holt, besteak beste) aspaldian.
Testuinguru horretan Bitxialdiaz geroztikoa oso gogorra zaigu askori.
Aspaldi sentidu dot eskolen eta institutuen kanpoan pankartakaz eta kantu aldarrian agertzeko gogoa. Gogoratzen fff bluf hura? Blufff, honegatik diot: https://www.theartofannihilation.com/category/the-manufacturing-of-greta-thunberg-for-consent-the-political-economy-of-the-npic/?
(frifree-Fridays for Freedom izan zitekeen gurea ;-)?
Horrelakorik ezer ez egin izanaren frustrazio, lotsa, eta penetan geratu zaigu oraingoz asmo hura.
Inoiz ez da berandu ;-)!
Ainara Martin.
Begira zer akusazio larri egiten duzun idatzi dudan apurrarekin.
Bueltan, gazteleraz esaten den bezala, “haztelo mirar”.
Adin txikiko haurrei tratu txarrak emateko eskubidea, zure ezjakintasunagatik eta batez, ere, ustelek ezarritako “ordenari” men ez egitekoa. Ez daukazuna lotsa da hau lau haizetara aldarrikatzeko.
Ez dugu ahaztuko ez dugu barkatuko.
Janire Bergara.
Pozten naiz akusazio larriaz ohartu zarela ikusteaz, hain zuzen ere horrek itxaropen izpi bat pizten baitit, ZEUK egin duzun akusazioaz ohartu zaitezkeela pentsatuz. Esan duzu: “segurtasunez lan egiteko eskubidea daukat”, ulertaraziz zure ikasle eta lankideak aho-pardelik gabe baldin badoaz zu ez zaudela seguru lantokian. Hori da akusazio larria; oraindik ere hau azaldu beharra dago?! Umeak, lankideak, jendea (zuk “asintomatikoak” deituko dituzun izaki horiek) bonba biriko/hiltzaile potentzial moduan hartzea, hori da larria. Eta horrek uzten du agerian jasan duzun programazio mental eta buru-garbiketa bortitza. Horregatik, berriro diotsut: bila ezazu laguntza, serioa da (cervantinoz nahi baduzu, “háztelo mirar tú”), tratu txar sistematiko baten biktima zara eta lehen pausoa hori onartzea da. Zurrunbilotik ateratzen hasteko. Animo eta indarra bide horretan, izan ongi.