EZTABAIDA PUBLIKO FALTA, ETA EUSKARA
Gertakarien kontaketari ekin aurretik, argi utzi nahi dut orain jorratuko dudan hizkuntza-gaiaz gain, hondoko gaia eztabaida publikoaren falta dela, bai pandemian gertatutakoagatik, bai interes ekonomikoak garrantzitsuak diren beste kasu batzuengatik; adibidez, Donostiako metroa, Zubietako erraustegia, abiadura handiko trena, etab.
Duela aste pare bat, banindoan goizeko 6,30ean Errenteriarako trenean, eta segurtasuneko polizia bikote bat hurbildu zitzaidan eta maskara janzteko eskatu zidan, gaztelaniaz. Nik badakit Konstituzioak eta Autonomia Estatutuak hizkuntza aukeratzeko askatasuna bermatzen dutela. Euskaraz erantzun nien maskara ez janzteko baimena nuela. Haiek ulertzen ez zutela konturatu nintzenean, gaztelaniaz erantzun behar izan nien. Horrek haserretu egin ninduen, berriro ere nire eskubideak urratzen ari zirelako. Aurreko astean gauza bera gertatu zitzaidan Eusko Trenen, eta hilabete batzuk lehenago, Iruran gelditu ninduen Ertzaintzaren patruilak esan zidan euskaraz artatua izan nahi banuen itxaron egin behar nuela, eta horri ezetz esan nion. Izan ere, lehenago, euskaraz ere ez zekien Ertzaintzaren beste patruila batek 20 minutuz atxiki ninduen Orion, zekitenak iritsi ziren arte.
Ordurako neraman haserrearekin, treneko segurtasun-poliziei erantzun nien honek Extremadura zirudiela, Murtzia edo Toledo esan niezaiekeen bezala, hizkuntzaren esparruan behin eta berriz urratu dizkidaten eskubideengatiko kexa bat besterik ez baitzen. Edonola ere, esandakoa baten batentzat iraingarria izan bazen barkamena eskatzen dut. Kontakizunarekin jarraituz, esan beharra dago Lezo Renteria geltokiko nasan zazpi ertzain neuzkala zain. Nire ondoan jarri zen ertzainari trenean gertatutakoa azaltzen saiatu nintzen, jasandako eskubideen urraketa azpimarratuz. Ildo horretan, gure eskubideak babesteko agente gisa, berriro gerta ez zedin hartu behar ziren neurriei buruz galdetu nion. Berak erantzun zidan langile horiek kontratatzen dituen segurtasun-enpresarekin harremanetan jartzeko, eta, nire harridurarako, nire identifikazioa eskatu zidan.
Argi dago nik ez dudala zertan enpresa horrekin harremanetan jarri, herritar gisa ditudan betebeharrak betetzen baititut, eta horregatik uste dut nire eskubideak errespetatzea eskatu behar dudala. Identifikatua izan ondoren, eta karneta berak niri itzultzean, ertzainak esan zidan arrazoi nuela esaten ari nintzen gauzetan, eta nik neure buruari galdetzen diot: arrazoia edukitzeak zertarako balio du nire oinarrizko eskubideak errespetatzen ez badira?
Bestalde, berriki jakin dut Eusko Jaurlaritzak errekurritu egin duela Udaltzaingoaren lan-poltsan sartu nahi zuten hizkuntza-eskakizunik gabeko zazpi pertsonak jarritako errekurtsoa baietsi zuen epaile batek emandako epaia. Hemen kontatutakoaren ondoren eta Eusko Jaurlaritzaren koherentzia falta ikusirik, ez daukat argi zergatik aurkeztu duen errekurtsoa. Halere, Eusko Jaurlaritzak, behintzat, hizkuntzaren arloan sinesgarritasunean irabazi nahi badu, badaki zer egin behar duen.
Agur Patxi, zure haserrea ulertzen dut. Ni Kanbon bizi naiz. Orain gutxi odol azterketa egin behar eta hainbat aldiz atzeratu eta gero joan nintzen, mozolorik gabe eta hor hasi ziren komediak: turnoko fazistak jartzeko agindu eta nik errefuxatu, alde egiteko agindu eta nik agiri bat sinatuta eskatu. Maskara bat ekarri zidan sartzeko . Azkenean hartu nuen, jarri gabe.Ezaguna da egoera, behin eta berriz errepikatzen baita, alta, berezia, irrigarri ez bada, ezen odola atera eta harrera gune ondo ondoan kafe makina bat dute eta, hara, gosaltzeko aukera duzu, Laboratorioak eskainia, zer eta MOZOLOrik gabe. Beee 🐑 🐑 🐑