Aski da! Noiz arte jasango dugu egoera larri hau? Noiz arte utziko diegu gobernu kriminalei arriskuan jartzen gure altxor preziatuena, gure etorkizuna; haurrak? Haurren garapen fisiko, psikologiko eta emozionala arriskuan dago. Haurrak sufritzen ari dira eta ez, ez dira ondo egokitzen ari. Egokitzen ari dira besterik ez zaielako geratzen, beraiek borrokatu ezin dituzten neurriak ezartzen dizkietelako. Guk bakarrik; helduok, eman diezaiekegu ahotsa. Mesedez, ez gaitezen basakeria honen konplizeak izan.
Irribarre egiten, jolasten, arnasa hartzen, partekatzen, elkar ukitzen eta besarkatzen ikusi nahi ditut!
Zorionez, gaur egun gero eta informazio gehiago dugu neurri horiek haurren osasun fisiko eta emozionalaren aurka egiten dutela ziurtatzeko. Ezin diegu jaramonik egin, eta herritar arduratsuak garen aldetik, informazio baliotsu horiek argitara eman behar ditugu, behingoz egoera honekin amaitzeko.
Aipatutako informazioei dagokionez, hona hemen duela egun batzuk, maskarek haurrengan duten eraginari buruzko argitaratutako azterlan bat. Ikerketa hau Alemanian egin zen, Herdecken hain zuzen ere. Datuak biltzeko erregistro bat sortu zen, amek, medikuek eta pedagogoek beren oharrak eman zitzaketen (25.930 haurren datuak sartu ziren).
Emaitzei erreparatzen badiegu, guztiz kezkagarriak dira:
- Haurren % 53k buruko mina dute.
- Haurren % 49 ez dira hain alaiak.
- Haurren % 44k ez dute eskolara joan nahi.
- Haurren % 38k ikasteko arazoak dituzte.
- Haurren % 25ek beldur berriak garatzen dituzte.
- Haurren % 15ek gutxiago jolasten dute.
- …
Lehen aipatu dudan bezala, informazio hau eta beste batzuk gure esku izanda, ezin dugu beste alde batera begiratu. Beste alde batera begiratzen badugu, argitaratzen ari diren ikerketei eta datuei kasurik egiten ez badiegu, horrek guri eragiten ez digula erabakitzen badugu, astakeria honen konplizeak izango gara.
Benetan larria eta kezkagarria egoera eta batez ere salbuespenezkotzat saldu zaizkigun neurriak ohikoak bihurtzen ari diren. Eskerrak beldurrari zentzu pixkat jartzen diozuen ahotsak zaudeten.
Hala ere, detaile txiki bat gure buru kolonizatuak salatzen dituena: “basakeria”ren erabilera lekuz kanpokoa.
Edozein jarrera arbuiagarri, basatitzat hartzen dugu, basakeritzat. Eta ba dira basakeriak, baina askoz gehiago, zibilizakeriak, aipatzen duzun hau bezala.
Jakin beharko genituzke bereizten, bidezko diagnostikoak egin eta konponbideak asmatzeko.
Eskerrik asko Cristina gure umeen egoera espazio honetara ekartzeagatik.
Guztiz onartezina da haurrak zelan egokitzen ari diren duintasungabeko gizarte honetara, heldu asko ta asko iruzurreko-ongizate baten menpean, beste alde batera BEgiratzen duten bitartean.
Asier, guztiz ados “basakeria” berbaren gainean esaten duzunaz. Umeei horrelako tratua eskaintzea ez da basakeria. Berba honek naturako BEnetako senaz lotzen nau, ez besterik.
Ze exagerazio! Gertuko gurasoekin hitz egin gero, beren semek primeran daudela diote. Oso ondo moldatu direla, oso ondo ulertu dutela eta neurriak barneratu dituztela heldu askok baino hobeto. Ez dakit zer dan kezkagarriagoa, efektu guztik hauek ez aitortzea edo ez sufritzea.
Haurrak Kimen-neurri hauetatik defendatzeko aurrekaririk gabeko mobilizaziorik egin ez izanak adieratzen du geheingo batek ezarritako neurriekin zenbateraino onartzen dituen eta uste izan dela gizakien bizitzak etetea justifikatzen duen osasun-alarma dagoela.
Beren haurrak ukitzean malguki bat bezala salto egiten ez duen herri batek gutxi espero dezake berarengatik. Hori normaltzat jotzen badugu, ongi etorri anormaltasun berriara, Mundu Ordena Berrira.
Izugarrikeria zera da, gehienek uste dutela ez dagoela inolako erasorik gure aurren aurka, eskertu beharreko neurri beharrezko eta babesleak baizik.
Oso ondo Amaia,eskerrikasko
gogorazteagatik haurren garapenean duen eta izango duen eragina jasatzen ari dian egoera gizagabeak.Zuk esan bezala badegu informazioa benetako adituena eta hontaz gain gizakiaren sena baino hoberik ez ikusi eta sentitzeko inposatu dian neurri gizagabe hauek ezin direla onak izan haurraren garapenerako(psikologikoa,soziala,fisikoa eta emozionala).Hilabeteak aurrera doaz eta tamalez normaltasunez ikusten hasia gara kontestu gizagabe hau.Neurri hauekin beren haurrak ondo moldatu diala esaten duten gurasoak galdetu diezaiela haurrei beraiei mesedez eta utzi dezagun beraiegatik pentsatzeaz eta sentitzeaz.
Esaldi honekin geratzen naiz: “Haurrak sufritzen ari dira eta ez, ez dira ondo egokitzen ari. Egokitzen ari dira besterik ez zaielako geratzen”. Nire ikerketa esparrua haurren psikologian eta osasun metalean kokatzen da, eta honi buruzko arikulu zientifiko pare bat idatzi egin ditugu ikerketan batera egon garen bai mediku, zein psikiatra, psikologo, pedagogo, irakasle, guraso (Bai Euskal Herriko Unibertsitatean ikerketa lanen ari garenak, zein Osakidetzan lanean daudenak). Eta datuak benetan kezkagarriak dira.
Milesker Cris! Haurren sufrimenduaren portzentaia hauek eskola guztietako zuzendari, irakasle eta gurasoek jakin beharko lukete, pena hedabide nagusiek honen inguruan ez berba egitea. Italian lortu dute maskara derrigorrezkoa ez izatea 6 eta 11 urteko umeen artean. Zer gertatzen zaigu hemen Euskal Herrian? Zer gertatzen da Espainian?
Eskerrik asko Cristina! Gure seme-alabek eta ikasleek gure beharra dute. Borroka dezagun gure haurren alde inoiz baino gehiago! Ez gaitezen basakeria honen konplize izan!
Eskerrik asko, Cristina, eskainitako informazioagatik.
Halere, eta gardentasuna gordetzeko, Silke Schwarz doktoreak eta bere lankideek txosten probisional horretan aipatutako zenbait puntu garrantzitsuak erantsiko ditut (https://co-ki-masken.de/zwischenergebnis-der-studie/).
Hasteko, ez da ikerketa zientifikoa, guraso, irakasle, eta sendagileei zuzendutako inkesta boluntarioa baizik, 2020ko urria bitarte egina. Txosten probisional horretan, gurasoen erantzunak baino ez dira kontuan hartzen. Txostenaren egileen zehaztapenak:
1. Inkestaren helburua zen, musukoaren erabilerak haurrengan eragin zitzakeen albo-ondorioak ezagutzea. Beraz, ondoriorik gabe dauden haurren oso datu gutxi agertzen dira bertan, logikoa denez.
2. Galdaketaren esteka foru ezberdinetan zabaldu zen, batez ere gobernuaren neurriekin kritiko diren foroetan. Ondorioz, erantzun duten pertsonen jarrera kritikoa agertzen da, inkestaren galdera batean zehazten den bezala (“Jarrera pertsonala: zer iruditzen zaizkizu Gobernuaren neurriak?”)(https://limesurvey.uni-wh.de/index.php/482595?lang=de)
3. Erantzuleek emandako datuak ezin dira frogatu. Beraz, ezin da ziurtatu, musukoaren erabilerarekin lotura zuzena daukatenik. Susmoak baino ez dira.
Ez ditut musukoak izan ditzaken ondorio latzak zalantzan jartzen, baina txosten probisional horren datuak ezin dira orokortu: galdaketa ez da errepresentatiboa. Emaitzak beraz, ez du agian errealitatea islatzen.
Oso bestelakoa da, Schwarz doktoreak eta bere taldeak proiektu berean sendagileen erantzunekin egindako txostena (https://link.springer.com/article/10.1007/s00112-020-01050-3). Hortan, Covid-susmoa eta testen emaitzak baino ez ditu aipatzen.
Ama eta irakaslea naiz. Gezurra da haurrak pozik ez daudela. Gezurra da erdiak burukominak dituztela. Gezurra da eskolara etorri nahi ez dutenik. Berdin jolasten dute. Alai daude. Irakasleoi zuen moduko artikulu faltsuek kalte besterik ez digute egiten. Primeran ari gera ta hau guztia amaitu arte horrela jarraituko degu. Zuen jarrera ezkorra da batere laguntzen ez duena. Ta agian zuek zarete zuen ingurura negatibotasun hori erakartzen ari zaretenak ( el poder de la atracción).
“Primeran ari gera ta hau guztia amaitu arte horrela jarrituko degu” diozunez, zergaitik amaitu behar da hau, eramaten baduzue eta hain zoragarri sentitzen bazarete?
Muturrekoa kokotsetik sudurreraino jartzeak bere burua defendatu ezin duen izaki bati, eta oxigenoa kentzea bere co2 eta bakteria zikinak irentsen orduak eta orduak, tortura mota hau onartzen eta bultzatzen duzuenen katadura morala erakusten du.
Beren adierazkortasuna kentzea, bata bestearengandik bereiztea, eskuak gel urratzailez betetzea, bekokian tiro egitea tenperatura hartzeko “aparatuak” nazien kontzentrazio- esparruetako irudiak gogoratzen dituztenak, hori da, agidanez, egin behar duzuen eginkizuna?
Burua gaixorik eduki behar da gure haurren aurkako neurri kriminal hauek justifikatzeko eta txalotzeko.
Nurenbergek gizateriaren aurkako krimenengatik emandako epaiak argi uzten du “aginduak soilik betetzen nituela” horrek ez du esan nahi krimen horien egileak erantzule ez direnik.
Indarrean jarraitzen du eta Nazioarteko Zigor Auzitegi batek emandako epaia denez, Estatuko edozein Auzitegiri gailentzen zaio, edozein dela ere auzitegi horren maila eta jatorria.
Bide batez, Nazioarteko Zigor Auzitegiren aurrean salaketak egiten ari direla jakinaraztea. Bariduri hau hasiera besterik ez dela.
Orain dela hamar hilabete baino gehiago pozez delituak egiten ari direnak agian bere poza negar bihurtuko da.
2021eko otsailaren 8ko Oihanaren iruzkinari erantzunez:
Oihana, adiskide laztana…
Izugarria da zu irakasle izatea, espero dut maite dudan inori ez egokitzea horrelako irakaslerik bere inguruan. Zorionez, zure lankide asko eta asko ez dira horrelakoak, nahiz eta, modu aski hipokritan, zure aurrean itxurak egin.
Soldadu bikaina zara, konbentzitua, bai. Baina hori “hezkuntzako profesional” izatearekin kontraesan lazgarrian dago. Noizbait ulertuko ahal duzu.
Jakizu gure aitaren garaian, duela urte batzuk, eskolako irakasle ziren fraideek ikutu lizunak egiten zizkietela ikasleei (gure aitari ere bai). Hala ere, ikasle haiek “pozik joaten” ziren eskolara, eta “alai” zeuden. Normalizatuta zuten tratu hori. Eta hori da arazoa. Ez duzu oraindik ikusten…? Lastima.
Ni ere irakaslea eta ama naiz (bakarra zeu zinelakoan al zeunden?). Eta haurren buruko minena egia da. Eta haurrek protokolo kriminal hori kentzea nahi dute, oraindik ere. Eta ikasturte amaieran gaude. Eta denok kokoteraino gaude zuen manipulazio, txantaia eta faltsukeriarekin. Heriotzaren kultuaren jarraitzaileak dirudizue: beldurra, iluna, pandmiaaaa, izua, errua, ikara, ez ukitu, ez arnastu, bekatua, ez jolastu, amona hilko duzu…
Aski da.