Europako hauteskundeen emaitzei buruzko gogoetak

Europako hauteskundeen emaitzekin gertatutakoa iragarritako heriotza baten kronika da, urteak daramatzadana iragartzen, batez ere progresismoak hartutako bidetik jarraituz gero, ultraeskuinaren demagogiari bide ematen ari zaiona.

Progresismoak Europan, hain zuzen ere, ultraeskuinari aurre egiteko, kontserbadoreen premisekin gobernatu du, globalismo neoliberalaren diskurtsoa erosiz, eta 2030 Agenda ospetsua horren adierazlerik handienetako bat da, ez bakarrik ingurumenari dagokionez, baita sozioekonomiari dagokionez ere.

Progresismoak duela urte batzuk hasi zuen bere ibilbide meteorikoa diskurtso neoliberala erosiz, eta pandemiaren garaia izan zen une gorena: hor onartu zuten progresistek globalismo neoliberalak, farmazeutikak buru zirela, neurri batzuk inposatu behar zituela, zientifikotik ezertxo ere ez zuten neurriak, eskubideak eta askatasunak murriztuz, nahiz eta hori izan sistema demokratikoetan beti babestu behar den funtsezko elementua, eta are gehiago aukera aurrerakoien mundu ideologikotik.

Progresismoak duela urte batzuk hasi zuen bere ibilbide meteorikoa diskurtso neoliberala erosiz, eta pandemiaren garaia izan zen une gorena

Progresismoa beste elementu batean ere oinarritu da, ultraeskuindarren demagogiarako bereziki haztegi ona dena: immigrazioaren gaia, alegia. Immigrazioaren ikuspegia guztiz okerra da progresismoaren aldetik, Gobernuz Kanpoko Erakundeenak diruditen neurrietan erortzen ari garelako, eta horrek gehiago du kristau karitatetik. Karitatea, ordea, historikoki kontserbadurismoaren eremua izan da beti.

Hauteskunde hauetan, hain zuzen ere, gazteak ultraeskuinera nola hurbildu diren ikusi dugu, eta hurbilketa horretarako funtsezko elementuetako bat da batere neurririk ez hartzea lan-arloan eta ekonomia-arloan. Izan ere, horren ondorioz, gaur egun gazteek bizitza propioa garatzea eta independizatzea, gure belaunaldikook egin ahal izan genuen bezala, oso zaila da.

Horregatik, nire ustez, immigrazioaren gaia konpontzeko, lehenik eta behin gure gazte autoktonoen arazoa konpondu behar dugu, gabezia hori ultraeskuindarren demagogiak erabiltzea saihesteko.

Immigrazioaren arazoa ez da konpontzen gaur egun aplikatzen ari diren neurriekin. Irtenbidea jatorriko arazoak konpontzea da, pertsona horiek haien jaioterritik alde egin behar izan ez dezaten, eta, bide batez, pertsona horien kontura aberasten diren globalismo neoliberalaren mafien atzaparretatik igaro ez daitezen.

irtenbidea ez da herritarrak erruduntzea, baizik eta botere global neoliberalak produkzio-sistemen eskemak aldatzea

Planteamendu hori da progresismoak kontserbadurismoari azaldu eta exijitu behar ziona, eta ez dit balio esatea zaila dela konpontzen eta kostu ekonomikoa oso handia dela; izan ere, ikusten dugunez, badirudi armamenturako eta gerretarako ez dagoela arazorik kostu ekonomiko handi hori onartzeko.

Berdin hitz egin genezake ingurumen-gaiez; izan ere, sustatzen diren aldaketetan, teorian proposatzen denaren aurretik, negozioa da garrantzitsuena, auto elektrikoan, plastikoetan eta abarretan. Era berean, hemen, irtenbidea ez da herritarrak erruduntzea, baizik eta botere global neoliberalak produkzio-sistemen eskemak aldatzea, plastikoaren ekoizpena ezabatuz, eta benetan berdearen alde eginez, baina ez haiek aldarrikatzen duten berdearen alde, baizik eta benetako berdearen alde, hau da, zuhaitz-masak ahal bezainbeste handitzearen alde, karbono dioxidoa finkatzeko eta oxigenoa ugaritzeko funtsezko elementua baitira.

Ultraeskuina gehiago hazteko bidean gaude, eta gertatzen ari denaren errudunik handiena progresismoa da

Horregatik, gertatzen ari dena — eta etorkizunean gehiago gertatuko dena — iragarritako heriotza baten kronika da, eta bertan errudunik handiena progresismoa da, urte asko baitaramatza kontserbadurismoaren politika neoliberalak egiten.

Aurrerakoiek “txipa” aldatzen ez badute, uste dut aukera ultraeskuindarrak gehiago hazteko bidean gaudela, eta denok dakigu zein den azken emaitza aukera horiek hedatzen direnean.